ممن دِگر آن منِ همیشه نیستم

 امروز حس میکنم دوباره متولد شدم

من دِگرآن من همیشه نیستم

پیله ی سختی که بر ظاهرم پیچیده بود را شکستم

اکنون دیگر پروانه ای شده ام سبک بال که لطیفانه طیف ها را میشکند و پرواز میکند

امروز دِگر آزادم

امروز برایم چیزهای مهمتری وجود دارند

دیگر با صدای بوق اتومبیلی که راننده اش عجله دارد نمیرنجم و عصبانی نمیشوم

دیگر با حرکت یک کودک که از کمبود محبت در رنج بوده را به دل نمیگیرم

دیگر نگران تکلیف فردایم نیستم

و نه نگران واکس کفشهایم که اگر گرد خاک بر آن نشست، گویی دلم را گرد گرفته

من دِگر آن منِ همیشه نیستم

کولاکی از مهر را در دلم حس میکنم

گویی بعد از دیشب احساسم جوانه زده و نگرانی هایم به خواب رفته اند

خدایا چه زیباست چشمانم را شسته ام و جور دیگر میبینم

حال میفهمم سهراب چه میگفت

حال میدانم وضو با تپش پنجره ها 

حال میخوانم نمازم را از پس تکبیره الحرام علف

پیله شکستم. و قلبم لطیفانه پر میزند

خوش میخوانم آواز. با صدای دل

قافیه ها را شکسته ام 

هر بیت من ردیف میآید

مهمان خانه دارم در دل

من خدا را داشتم

تازه در خود یافتمش